Even het hoofd leegmaken
Het is zondagochtend, 11 uur. Warm, een beetje drukkend. Ik vind het nodig om iets aan beweging te doen op deze lome dag. Een paar jaar geleden heb ik een fiets, een zogenaamde 'road bike', aangeschaft om iets aan sport te doen. Tegenover mijn woning in Zeist rijd ik zo het bos in, richting Austerlitz. Inspanning is goed voor mijn lichaam en ook voor mijn geest: al fietsend gaan mijn gedachten uit naar die mensen die ik als uitvaartverzorger de afgelopen tijd heb ontmoet. Zoals Joke Spanjaard.
Joke was vanmorgen te gast in het radioprogramma 'Waarheen, Waarvoor?', dat ik iedere zondagochtend vroeg voor een regionale omroep presenteer. Dieptepunt in haar leven was het verlies van haar jongere broer en zes weken daarna overlijdt haar zoon Maarten aan een hersenbloeding, 21 jaar jong. Ze vertelt in de uitzending over haar leven en hoe ze met dat verlies omgaat. 'Verwerken' vindt Joke geen goed woord, 'afval verwerk je, ik noem het liever 'verweven'. Ik probeer verdriet naar iets positiefs te maken'.
Fietsen geeft me rust en overzicht. Ik kom uit het bos en rijd linksaf de Krakelingweg op richting Huis ter Heide. Het verhaal van Joke laat me niet los. Ze zou op de dag van zijn overlijden bij Maarten koffie gaan drinken. In plaats daarvan kwam ze terecht in een nachtmerriescenario: overal politie, schouwarts: haar zoon bleek te zijn overleden. Dezelfde dag vond een gesprek plaats met een uitvaartverzorger. 'Ik moest die middag een kist uitzoeken uit een boek'. Vandaag is precies het zestien jaar geleden dat de uitvaart van Maarten plaatsvond.
Ik merk dat ik er vol van ben. Aangekomen bij de Amerfoortseweg ga ik linksaf. Ik ben nat van het zweet. Ik vraag me af hoe je als moeder verder kunt leven na het verlies van een kind. Joke vertelt hoe ze haar verdriet nu inzet om anderen te helpen. Ze zit in het bestuur van een kringloopwinkel, waar ze minimaal één middag per week achter de kassa staat. En namens de vereniging Ouders Overleden Kind (OOK) geeft ze als gastdocent voorlichting op de politieacademie aan agenten in opleiding. Politieagenten moeten vaak slecht nieuws brengen en zogenaamde familierechercheurs begeleiden ouders na het overlijden van een kind. Met haar ervaring draagt Joke bij aan begrip voor ouders die een kind hebben verloren. OOK is een zelfhulporganisatie. Allemaal ouders die een kind verloren hebben. Zij helpen elkaar bij dit immense verdriet. Herkenning, troost en perspectief vormen het uitgangspunt - www.oudersoverledenkind.nl.
Dankjewel Joke, voor je verhaal. En voor je inzet om anderen te helpen. Al fietsend heb ik een aardig tempo te pakken. Ik sla linksaf de Utrechtseweg op, weer richting huis.
Meer informatie over Begraafplaats en crematorium Zeister Bosrust
