Een intiem afscheid in de aula
Kwart over vijf ’s middags. Ik loop de aula van crematorium Den en Rust in Bilthoven binnen. Over een kwartier begint hier de plechtigheid van Simon. Met aulamedewerker Walter neem ik het programma door: muziek en foto’s. Er staan drie stoelen bij de kist klaar. Voor Jeanet, de vrouw van Simon, hun dochter Ellie, schoonzoon Gert en kleinzoon Jordi van nog geen jaar oud. Buiten is het inmiddels aardig donker geworden, het bospad is verlicht en binnen zullen zo dadelijk de kaarsen worden aangestoken. Walter schakelt de aulaverlichting deels uit, zodat de sfeer intiem is. Bijna gezellig.
Een kleine week eerder kom ik voor het eerst bij Jeanet op bezoek. Simon is dan net overleden. Het is snel gegaan. Hij zat de laatste jaren van zijn leven in een rolstoel, afhankelijk van de zorg van anderen. Jeanet vertelt over het snelle verloop van zijn ziekte. Ze wil Simon – die een aantal weken eerder in een verpleeghuis was opgenomen om te herstellen – graag thuis hebben tot de dag van de uitvaart. Zo kan ze in de beslotenheid van haar huis afscheid van hem nemen. Een paar uur later wordt Simon boven op bed opgebaard en is hij temidden van wie hem liefhebben.
Met Jeanet, Ellie en Gert bespreek ik de uitvaart. Als ik rondkijk zie ik schilderijen, die Simon tijdens zijn leven gemaakt heeft. We kiezen er één die ik ga afdrukken op de rouwkaart en samen maken we een bijpassende tekst. Zo wordt het een persoonlijke, unieke kaart die past bij Simon en zijn gezin. “De kaart is geen uitnodiging voor de plechtigheid”, zegt Jeanet. Ze wil in kleine kring afscheid van hem nemen. “We willen vooral samen naar muziek luisteren”.
Tijdens de dagen die volgen kom ik iedere dag even bij Simon kijken. Hij ligt zo rustig, alle pijn is nu weg. Als we bij hem staan vertelt Jeanet over hun leven samen en over Simon’s liefde voor zijn dochter en kleinzoon.
Dan komt de dag van de uitvaart. Een uur voordat de plechtigheid begint vertrekken we van huis naar het crematorium. Jeanet rijdt in de rouwauto mee met Simon. Het is hun laatste rit samen.
Om half zes lopen Jeanet, Ellie en Gert met Jordi de aula binnen. Andrea Bocelli zingt ‘Can’t Help Falling in Love’. Op de beeldschermen staat een foto van de handen van Jeanet en Simon, die elkaar vasthouden. Echtgenote en dochter steken vervolgens de kaarsen aan en gaan zitten. Af en toe kraait Jordi. We hebben alle tijd. Tussen de muziek door stel ik vragen over Simon aan de hand van een foto of een muziekstuk. Jeanet en Ellie praten. Huilen soms. Lachen af en toe. Gert heeft Jordi op schoot. Het is heel bijzonder. Bij het laatste muziekstuk nemen we afscheid van Simon en verlaten we samen de ruimte.
We hebben niet eens gemerkt hoe groot de aula eigenlijk is.
Koop Geersing, uitvaartverzorger
