Witte tranen

maandag 5 november 2018

Verlies, rouw, verdriet... Het zijn moeilijke en harde begrippen als je er zelf mee te maken krijgt, maar ook voor de naaste omgeving. Hoe kan je omgaan met het verdriet? Wat kan een rouwende persoon allemaal voelen? Emma Gemis voert je met laagdrempelige gedichten mee door haar eigen rouwproces. De troostende woorden voor al wie verlies heeft ervaren, worden vergezeld door passende schilderijen die Emma ook zelf schilderde. Door beeld en woord te combineren, krijgt elk schilderij zijn eigen gevoel. Emma’s gedichtenbundel is een troostende hand voor iedereen die het nodig heeft. Het verdriet draag je altijd mee, maar stilletjes aan maakt het meer plaats voor dromen en hoop.

Over de auteur

Emma Gemis (1992) woont in Donk bij haar vader en broer. Van kleins af aan was Emma al geprikkeld door tekenen, schilderen en schrijven. Na eigen ervaringen in rouw en verlies, ging ze op zoek naar een verwerkingsmethode. Ze koos voor haar passies en vond al snel een combinatie. Na een periode van twee jaar, nam ze de stap om dit te delen met anderen. Het proces van verdriet groeide uit tot een gedichtenbundel waaruit ze zelf nog veel troost haalt.