Uitvaarten in tijden met corona kinderen besmet, uitvaart met alleen (achter)kleinkinderen

maandag 6 april 2020

Het coronavirus zorgt ervoor dat uitvaarten anders zijn dan normaal. Er mogen nog maar weinig mensen aanwezig zijn bij het afscheid en een condoleance kan niet meer worden gehouden. Ook mensen die zelf ziek zijn kunnen geen uitvaarten bijwonen. De BGNU heeft een aantal verhalen gepubliceerd van nabestaanden die vertellen over hoe zij in deze coronatijd afscheid hebben genomen van een dierbare.

Hieronder staat het verhaal van Sandra die haar moeder verloor aan corona. Samen met haar man en broer ging ze in quarantaine om haar moeder thuis te verzorgen in haar laatste levensfase. Meer verhalen vindt u op de website van de BGNU.

Moeder was al zwak en kreeg toen ook nog corona

Moeder was al zwak en kreeg toen ook nog corona. Ze wilde thuis sterven. De kinderen trokken bij haar in om haar de laatste weken te verzorgen. Ze konden daarom niet bij haar uitvaart zijn. Daar waren alleen de achttien klein- en achterkleinkinderen. De kinderen keken mee via een livestreamverbinding. De buren namen nog wel afscheid van haar en alle mensen die ze anders uitgenodigd zouden hebben voor de uitvaart kregen nu een link met een filmpje van de uitvaart.

Zelf verzorgen

“Waarschijnlijk heb ik haar besmet, ”zegt dochter Sandra. “Moeder was al zwak. Ze was 91, doof, bijna blind en ze had Parkinson. Ze wilde niet naar een ziekenhuis, ze wilde thuis sterven. Mijn man, mijn broer en ik besloten bij haar in quarantaine te gaan en voor haar te zorgen.”Verder kwamen alleen de thuiszorg en de huisarts het huis in. Het heeft nog twee weken geduurd. De kleinkinderen mochten ook het huis niet in, dat was moeilijk. Ze hebben afscheid van haar genomen via beeldbellen. De kinderen raakten ook besmet en Sandra werd zelf ook ziek.

Beeldbellen

Via beeldbellen regelden ze de uitvaart. Omdat ze zelf besmet waren konden ze er zelf niet bij zijn. “Mijn man is actief in het kerkbestuur, we hadden zelf al met de dominee geregeld dat moeder een kerkdienst zou krijgen en daarna op het kerkhof begraven werd. Bij papa.”

Afscheid op de galerij

“Moeder woonde in een seniorencomplex waar de mensen erg betrokken op elkaar zijn, we wilden graag dat de buren nog afscheid van haar konden nemen.” De buren zetten na haar overlijden naast haar deur, op de galerij waar ze woonde, waxinelichtjes in glazen potten neer. De hebben tot aan de uitvaart de hele tijd gebrand. “Ik vond dat een heel mooi gebaar,” verteld Sandra. “Ontroerend.” Op de dag van de uitvaart kwam de kist. Ze werd door twee overledenenverzorgers in beschermende pakken in de kist gelegd. De uitvaartverzorger regelde het zo dat de buren dat niet hoefden te zien. “Ze waren heel discreet, kleedden zich om in de lift”. De buren hebben toen op de galerij nog afscheid van haar kunnen nemen. “Daarna hebben wij als kinderen de kist gesloten.”

Kerkdienst

Vanaf de kerk namen de klein- en kleinkinderen het over. De klein- en achterkleinkinderen namen zodanig plaats dat er tussen de verschillende gezinnen ruim anderhalve meter afstand was. Dat was met zo’n klein gezelschap niet moeilijk, al voelde het wel vreemd en tegennatuurlijk. Je wilt op zo’n moment natuurlijk elkaars nabijheid opzoeken.

Gefilmd

In de kerk was geen kerkomroep of andere opnamemogelijkheid. Daarom regelde de uitvaartverzorger dat de dienst werd gefilmd. De kinderen konden de uitvaart vanuit het huis van moeder meebeleven. “De mensen die we anders zouden hebben uitgenodigd voor de uitvaart, kregen een paar dagen later een een link naar een kort filmpje,” vertelt Sandra. “We hebben daar bewust voor gekozen. We vonden het geen prettig idee als iedereen thuis ‘live’ mee zou kijken. Dat zou voor onze kinderen en kleinkinderen gevoeld kunnen hebben alsof ze op hun vingers gekeken werden.”

Begraven

We hebben moeder begraven in het graf bij onze vader. Onze kinderen hebben dat gedaan. “Ik vond eigenlijk wel dat wíj dat hadden moeten doen,” vertelt een geëmotioneerde Sandra, “maar aan de andere kant had het ook wel wat dat de jongere generatie dat deed. De kinderen zelf vonden het eervol. En onze moeder zou het prachtig gevonden hebben.”