Overlijden 1 van tweeling
19 november 2002
Vraag nummer: 1594 (oude nummer: 1959)
Tue, 19 Nov 2002 10:08
wij als uitvaartondernemer hebben de volgende vraag gekregen:
iemand is zwanger van een tweeling. 1 van de 2 is voor de zwangerschapsduur van 24 weken overleden maar nog niet geboren. De andere baby lijkt het te gaan halen. De twee babys zullen dan gelijktijdig geboren gaan worden. De vraag: wat geldt hier, het moment dat de artsen het overlijden van baby 1 hebben geconstateerd dus voor de 24 weken grens of het moment van geboorte?
Antwoord:
Geachte mevrouw,
Ik denk dat het een theoretische vraag is. Niet dat zich dit geval niet kan voordoen, maar ik denk wel dat de geboorte van de beide kinderen niet zo lang uitgesteld wordt dat het een probleem wordt.
Als een kind in de baarmoeder overlijdt, hoeft het niet onmiddellijk - zeg binnen enkele uren na het constateren er van - geboren/verwijderd te worden. Daar kunnen enkele dagen tussen zitten. Maar geen weken, want het dode kind gaat natuurlijk toch langzaam ontbinden al wordt het - denk ik - in het vocht goed geconserveerd. Dat is op den duur ongezond voor het levende kind, schat ik in.
Ik ben geen arts en ook een vroedvrouw (m/v) zou wellicht zeggen dat het niet klopt, maar goed. Dit denk ik.
Ik kan mij voorstellen dat zoiets gebeurt rondom de 24e week. Ik kan me dan nauwelijks voorstellen dat men dan 5 of 10 weken wacht met de geboorte.
Als de kinderen bijvoorbeeld in de 25e week geboren worden, is het eigenlijk een keuze van de ouders om te zeggen hoe oud de kinderen zijn. Ik heb persoonlijk nooit zo goed begrepen hoe mensen exact kunnen zeggen hoe oud de zwangerschap is. Ja, als je 'het' maar eens per maand doet, wel, waarschijnlijk. Maar als je dat ietsje vaker doet, staat de aanvangsdatum niet vast. Je kunt daar dan dus nog iets mee schuiven, als je als ouder wel of niet wilt dat het levenloze kind binnen of buiten die 24-weken grens valt.
Uw vraag is eigenlijk een andere, namelijk of de datum waarop van buitenaf door de moeder, een arts, of de vroedvrouw het levenloos zijn van het kind wordt vermoed of geconstateerd, geldt als de datum van overlijden. Of pas de datum van geboorte. De handleiding voor de Wet op de lijkbezorging voor artsen van de GHI uit mei 1991 zegt er niets over.
Ik denk dat de datum van geboorte doorslaggevend is. Dat is althans wat ik, de enkele keer dat ik er iets over hoor, van hoor. Er zijn in deze rubriek ook wel eens 1 of 2 vragen gesteld die er op wijzen dat dit de praktijk was (waar ouders emotioneel moeite mee hadden, omdat ze vinden dat de overlijdensdatum van het kind eerder was).
Maar als jurist kijk ik vooral ook even gewoon in de wet. In artikel 2 Wlb staat dat onder een doodgeborene wordt verstaan, de na een zwangerschapsperiode van 24 weken ter wereld gekomen menselijke vrucht, die geen enkel teken van leven heeft vertoond. Het is dan niet relevant, voor de Wlb althans, of de vrucht vóór de geboorte wel of niet dood was. Het gaat om de datum van de geboorte en de termijn van de zwangerschap, ook al was het kind bij wijze van spreken al maanden lang levenloos.
Was de termijn langer dan 24 weken, dan valt het dode kind onder de normale regels voor lijkbezorging van de Wlb.
Maar, ik denk dat men in de praktijk die 24 weken wat kan indikken of oprekken, omdat vaak de conceptiedatum niet exact bekend zal zijn. Het is dan aan de ouders om in goed overleg met de uitvaartverzorger over de consequenties te praten en de keuze te maken of men het lijkje binnen de regels van de wet wil bezorgen. Als men het wél wil, mag dat natuurlijk altijd. Maar als men het niet wil, of graag iets anders wil, zoals het begraven van het lijkje in de eigen tuin (wat ik in de regel zou afraden, omdat men dan vaak heel direct met het verlies wordt geconfronteerd en het emotionele problemen kan geven bij verhuizing e.d. (maar daarbij maakt het ook praktisch verschil of men in de achtertuin van een doorzonwoning in de stad een grafje wil aanleggen, of bijvoorbeeld op het terrein van een boerderij waar men waarschijnlijk z'n hele leven blijft wonen)), dan kan de termijn op minder dan 24 weken worden gesteld, zonder de waarheid ernstig geweld aan te doen.
Met vriendelijke groet,
mr W.G.H.M. van der Putten
19 november 2002
