Opgraven en naar Suriname
19 oktober 2002
Vraag nummer: 1289 (oude nummer: 1635)
Mon Oct 30 12:30:19 2000
Geachte heer van de Putten,
Tijdens een Open dag begin dit jaar hebben we de volgende vraag gekregen. Een man wil zijn zoontje na de wettelijke grafrusttermijn opgraven en laten herbegraven in Suriname.
Hij vroeg daarbij of hij het zoontje zelf mag vervoeren naar Suriname??
Kan u mij adviseren?
1. Opgraving op zich lijkt ons geen probleem.
2. Hoe dan verder, met name wat betreft de uitvoer en vervoer naar Suriname en de bestemming aldaar?
Is in deze situatie een Laissez-passer nodig?
Ik neem aan (zie uw handboek) dat de kist aan speciale voorwaarden moet voldoen en dat ik via Schiphol Mortuarium hier wel uit kom.
Het gaat mij met name over de administratieve gang.
A.V. te K.
Antwoord:
Mon Oct 30 23:39:33 2000
Geachte heer of mevrouw,
Als een stoffelijk overschot na ommekomst van de wettelijke termijn elders wordt begraven, moet er enige zekerheid zijn dat het lichaam ook inderdaad ter bestemde plaatse aankomt. Mijn inziens mogen de resten niet met ouders mee worden gegeven. De overbrenging van de resten moet zodanig geschieden, dat er objectieve zekerheid is dat de stoffelijke resten op een andere begraafplaats of bij een crematorium aankomen.
U vraagt of in deze situatie een laissez-passer nodig is. Nee. Dat is alleen nodig voor transport naar landen die net als Nederland contractspartij zijn in de Overeenkomst van Straatsburg. Suriname is dat niet. Suriname valt in de categorie als bedoeld in artikel 11, vierde lid, Besluit op de lijkbezorging. Als u mijn boek hebt, kunt u dat opzoeken. Ook op deze site is er regelmatig over geschreven. Zoek bijvoorbeeld in de zoekmachine van de site en vul 'internationaal transport', 'Straatsburg' of 'vervoer' en dergelijke steekwoorden in.
Omdat Suriname niet valt onder 'Straatsburg', zijn er ook geen eisen voor de kist. Althans niet op grond van internationale verdragen. Wel kunnen luchtvaartmaatschappijen eisen stellen.
Het is echter de vraag of 'gewoon' lijkentransport via Mortuarium Schiphol nodig is. Ik zal de laatste zijn om te zeggen dat dit geen prima voorziening is, maar wellicht kan het eenvoudiger en voor betrokkenen veel goedkoper. Als het gaat om de stoffelijke resten van een kind, is de kans groot dat het slechts om wat botmateriaal gaat. Er is mijns inziens niets op tegen om dit materiaal voor het transport feitelijk te bestempelen als botmateriaal en het als een postpakket te versturen. Gewoon in een stevige plastic zak, in een stevige dubbele doos, de verklaring van artikel 11, lid 4, Blb in een envelopje IN de doos (wellicht een kopie of duplicaat vooruit faxen of aan de beheerder van de begraafplaats in Suriname sturen) en de doos aangetekend per post naar uw collega in Suriname sturen.
Ik zie geen nut of (wettelijke en verdragsgebonden) noodzaak van een officiële lijkkist, tenzij het stoffelijk overschot niet goed verteerd is. Dat is een ander verhaal. U weet dan wel waarom. Maar als het droog botmateriaal is, zie ik ook geen gevaar voor de volksgezondheid of wat dan ook. Ook medische instituten e.d. versturen zulk materiaal gewoon per post. Een asbus mag ook gewoon per post.
Wellicht is het voor de ouders een teleurstelling dat ze de resten van hun kind niet zelf mogen vervoeren, maar mijn suggestie bespaart ze wel een paar duizend gulden.
mr W.G.H.M. van der Putten
30 oktober 2000
