Eisen kist naar buitenland
2 november 2002
Vraag nummer: 1421 (oude nummer: 1775)
Wed May 2 10:13:10 2001
Geachte heer van der Putten,
In de wet op de Lijkbezorging wordt vermeld dat een kist moet voldoen aan artikel 6 en 7 (zinken binnenkist of bekleed met zink).
Voor de Benelux geldt een andere norm: geen zink. Ook voor grensverkeer naar Duisland is dit zo.
Wat als de kist naar b.v. Frankfurt moet. De burgerlijke stand weet het niet. Formeel lijkt het ons juist, dat dan de kist voorzien moet zijn van zink of gelden er voor de landen die de overeenkomst hebben getekend (Straatsburg) andere regels.
Is er bovendien ergens een praktisch iets verkrijgbaar waar dit allemaal in vermeld staat. B.v. hoe te handelen als: (legalisatie, eisen verschillende landen, wel of geen toestemming ambassade/consulaat).
Met vriendelijke groet,
D. Douma
Antwoord:
Wed May 2 22:37:48 2001
Geachte heer Douma,
In de Wet op de lijkbezorging staat niets over de eisen aan kisten bij internationaal vervoer. In artikel 12 van het besluit op de lijkbezorging staat dat indien een lijk wordt vervoerd naar een andere staat, die net als Nederland partij is in de Overeenkomst van Straatsburg, die met gebeuren in een kist die voldoet aan de eisen van de artikelen 6 en 7 van die overeenkomst. En dat is o.a. een zinken (binnen)kist.
Duitsland is geen partij in de Overeenkomst van Straatsburg, dus daarvoor geldt niet de eis van de zinken kist.
Welke landen partij zijn, is te vinden in de losbladige bundel Wet op de lijkbezorging (nu Thematisch handboek lijkbezorging). In de oude kleine bundel was het te vinden bij E-1.1, helemaal onderaan bij noot 2. Ik had E-1.1 (een circulaire die eigenlijk geheel verouderd is) eigenlijk alleen gehandhaafd om er onder te kunnen plakken wat de actuele stand van zaken is. In het Thematisch handboek is/wordt de nummering anders, maar is het lijstje ook te vinden onder de circulaire van januari 1976 die daar ook in is of wordt opgenomen. (Ik gebruik het Thematisch handboek zelf eerlijk gezegd niet; vind het formaat te groot. Maar ja, de uitgever is de baas).
Veel mensen hanteren het lijstje van namen van landen die de Overeenkomst hebben ondertekend. Dat is echter helemaal fout. De ondertekenaars van een internationaal verdrag zijn niet dezelfde landen als waarvoor de overeenkomst geldt. Dat zou je als onschuldig burger wel denken, maar zo werkt het niet.
Een verdrag moet eerst in eigen land worden goedgekeurd, alvorens het kan werken en sommige landen zijn daar traag in. Sommige landen lukt dat niet binnen de korte tijdspanne van 28 jaar, wat u kunt zien als u de lijst van ondertekenaars vergelijkt met het lijstje van noot 2 bij E-1.1. Voorts zijn er soms nieuwe landen ontstaan in Oost-Europa. Die doen nu wel mee, maar konden dat nog niet doen in 1973 bij de ondertekening. Dat verklaart ook een verschil.
Verder moet ik toegeven dat de eisen voor internationaal vervoer een grote ondoorzichtige kluwen is.
Vanuit Nederland zijn de eisen helder en tamelijk eenvoudig. Maar de landen van invoer maken er soms een potje van. En daar hebben wij geen invloed op.
Al moet ik erkennen dat we in Nederland ook niet alles helder op een rijtje hebben staan. Bijvoorbeeld in de nota over de evaluatie van de Wet op de lijkbezorging, die in december 2000 door de minister van Binnenlandse Zaken naar de Tweede Kamer is gestuurd, staat dat altijd een lijkschouwer een lijk moet zien en een verklaring moet afgeven bij transport naar een land dat ook partij is in 'Straatsburg'. Ik heb zachtjes moeten schreien, toen ik dat las. Dat men op ons ministerie geen verdrag kan lezen, doet verdriet. Er is helemaal geen medische verklaring vereist, laat staan van een lijkschouwer. Ik verwacht dat in een vervolgnota dit misverstand wordt rechtgezet.
Ik ken zelf geen boeken of uitgaven die alle internationale regels behandelen. Ik kom ook maar uit een dorp. Maar mijn collega mr. F. Mutter, die meer van de wereld heeft gezien en zelfs enige tijd in de US heeft gewoond, heeft wel eens een Amerikaanse uitgave genoemd, waar het wel allemaal in zou staan. Het heette iets als Blue Book of Funeral Directors en zou jaarlijks worden geactualiseerd.
Met vriendelijke groeten,
mr W.G.H.M. van der Putten
2 mei 2001
