Rechten en plichten eigenaar grond waarin urn (bij verkoop huis en grond)
29 april 2008
Vraag nummer: 5390 (oude nummer: 10676)
Beste dames en heren,
Meer dan 10 jaar geleden scheidde ik van mijn vrouw. De urnen met de as van haar grootouders liggen tot op de dag van vandaag tegen mijn wil (bijna onbereikbaar) diep onder een grote boom in mijn tuin. De urnen zijn niet in de akte van verdeling opgenomen. Herhaalde malen heb ik mijn ex-schoonmoeder gevraagd of zij de urnen van haar ouders terug wil hebben. Helaas is daar geen reactie op gekomen. Op het ogenblik is het moeilijk, zo niet onmogelijk om de urnen op te graven.
Naast het feit dat ik met respect met de urnen wil omgaan, zou het opgraven professioneel moeten gebeuren en zeker niet kosteloos zijn.
Inmiddels sta ik op het punt mijn huis en erf te verkopen. Ik hoop dat u begrijpt dat ik wil voorkomen dat dit gegeven de verkoop van mijn huis belemmert.
Mijn vraag is nu: Wat zijn mijn rechten en plichten? Ben ik verplicht dit te melden aan de potentiele koper? Of draagt mijn ex schoonmoeder deze plicht? Kan ik de eventuele kosten van een opgraving op mijn ex schoonfamilie verhalen?
Ik hoop op een spoedig antwoord, omdat er reeds een bod op mijn woning is gedaan. Ik zou zeer dankbaar zijn!
Vriendelijke groeten,
D. Xxxxxxxxx
Antwoord:
Geachte heer,
Ja, het is inderdaad een ethisch lastige kwestie.
Als eigenaar van de grond bent u geheel vrij om met deze urnen te doen wat u wilt. Mij lijkt dat als u uw voormalige schoonmoeder een aantal keren gevraagd hebt of zij de urnen terug wil hebben, maar daar geen enkele reactie op kwam, dat u niet alleen juridisch maar ook moreel geheel vrij bent om met deze urnen te doen wat u goed dunkt.
Urnen in eigen tuin hoeven niet 'professioneel' begraven en niet idem opgegraven te worden. Iedereen kan en mag het doen. De urnen hebben ook geen beschermde status, zoals zij wel zouden hebben als ze op een begraafplaats ter aarde zouden zijn besteld. Op een begraafplaats mag alleen door of namens de beheerder begraven of opgegraven worden, met toestemming van de rechthebbende van het graf. Daar is in uw geval geen sprake van. U beslist als eigenaar van uw tuin wie daar mag graven, of niet. Dat is alles.
Wat ik mij afvraag is, om wat voor soort urnen het gaat. Als het metalen urnen zijn, die vroeger in zwang waren, is de kans groot dat zij zijn gaan roesten en misschien ook deels doorgeroest zijn. De kans bestaat dat (een deel van) de as al door of in de grond is opgenomen. Als het nu al niet gebeurd is, zal het op langere termijn vanzelf gebeuren.
Als het om kunststof urnen gaat, die tegenwoordig meestal gebruikt worden, roesten ze niet weg.
Misschien weet u nog om wat voor soort urnen het gaat. En anders is het wellicht na te vragen bij het betreffende crematorium. Daar zal men waarschijnlijk wel nog kunnen zeggen welke soort urn men in welke jaar gebruikt heeft.
Ik kan me voorstellen dat kopers van een huis en tuin niet gecharmeerd zijn van asbussen van vreemde personen in de tuin. Aan de andere kant, als het moeilijk is, zo niet onmogelijk, om de asbussen op te graven, dan zal het waarschijnlijk zo zijn dat de nieuwe eigenaren er ook nooit last van zullen krijgen, tenzij ze die boom inclusief stronk zouden rooien. Stel dat dat laatste zou gebeuren, dan is het nog maar de vraag of men op de asbussen stuit. En het is de vraag of de asbussen te zijner tijd ook niet gewoon helemaal weggeroest zijn. En stel dat men op kunststof urnen zou stuiten, wat dan? Men zou de as ergens in een bosje kunnen verstrooien en de bussen kunnen weggooien. Dat zou een eenvoudige en ethische oplossing zijn. Maar blijkbaar interesseert het uw voormalige schoonfamilie niet wat er met de bussen gebeurt. Mij lijkt dat u zelf dan ook niet 'roomscher dan de Paus' zou hoeven zijn.
U zou misschien een poging kunnen doen om de asbussen zelf op te graven en, als dat lukt, de as te verstrooien en de bussen weg te gooien. Dat is een respectvolle aanpak en oplossing. Als u dat niet lukt, is de kans heel erg klein dat een ander ze ooit wel aantreft. Ook een 'professional' zou het niet anders kunnen doen dan u zelf.
Ik zie geen mogelijkheid om de kosten van een opgraving door derden op uw voormalige schoonfamilie te verhalen. U hebt destijds de asbussen geaccepteerd, met alles er op en er aan. U hebt bij uw scheiding de kans gehad dit te regelen, maar die kans laten lopen.
Of u het bestaan van de asbussen aan een potentiële koper zou moeten melden, vind ik moeilijk te beoordelen. In theorie wel, maar feitelijk lijkt het mij weinig nut hebben. Als u ze zelf niet meer kunt opgraven, zal dat ook voor een ander gelden en zullen ze ook een ander die het niet weet niet (kunnen) deren. Het is dan misschien een onnodige emotionele belasting voor die derden. Ik zie ook geen ernstige gevolgen als de asbussen misschien na enkele jaren toch 'ontdekt' zouden worden. Er is dan m.i. geen financiële of andere schade. In het ergste geval kunt u de ontdekte asbussen ophalen en zelf de inhoud verstrooien.
Wellicht is het verstandig om het eens met uw makelaar te bespreken.
Met vriendelijke groet,
mr W.G.H.M. van der Putten
