Mag je als moeder zelf iets in kistje leggen?
18 februari 2008
Vraag nummer: 5215 (oude nummer: 10349)
Ik had vanmiddag een vraag aan u gesteld nr 10346. mijn vraag is voornamelijk dat ik persoonlijk iets in zijn kistje wil doen.mag ik dat als moeder?men vindt bij de begraafplaats dat het ter bescherming van de nabestaande niet mag,ik kan nog altijd niet afsluiten.en er zijn twijfels bij mij of ze niet alsnog mijn kindje samen met de andere kinderen toch hebben verwijdert,omdat er onder mijn zoontje ook een kindje ligt waarvan het grafrust termijn van 10 jaar is verstreken.wat hebben ze dan met mijn kindje gedaan?Daarom de vraag mag ik als moeder zelf iets in zijn kistje doen en hoe kan ik er achter komen of mijn kindje werkelijk in zijn kistje ligt? Door al deze dingen heb ik gewoon geen rust. Alvast bedankt.
Antwoord:
Geachte mevrouw,
Het is niet verboden dat u persoonlijk iets in het kistje met de stoffelijke resten van uw baby legt. Maar het is waarschijnlijk niet erg verstandig om de stoffelijke resten zelf te zien. Want het is uw baby niet, zoals u uw kind kende. Het zijn zijn of haar stoffelijke resten. Misschien een schedeltje en enkele botjes en vodderige modderige resten van kleding. Dat is niet fijn om te zien.
U bent bezorgd of men toch niet uw kind samen met de stoffelijke resten van een ander kind heeft verwijderd. Ik denk dat u daar niet voor hoeft te vrezen. En dan is het goed dat u over meer informatie beschikt. Want uw bezorgdheid komt vooral voort uit onwetendheid. U weet niet hoe een graf er onder grond uit ziet en wat er gebeurt als men stoffelijke resten opgraaft.
Het is zo dat de kisten van overledenen, ook van kinderen, op een bepaalde diepte moeten worden begraven. En dat er tussen de kisten een laag aarde van minstens 30 cm zit. Zowel van onderen als aan de zijkanten. Zodat de stoffelijke resten niet met die van andere mensen vermengd kan worden. Men kan vrij nauwkeurig zeggen op welke diepte er stoffelijke resten van wie worden gevonden. Dat kan niet tot vergissingen leiden.
Het is ook niet zodat als de grafrust verstreken is, de overledenen direct worden opgegraven. Men laat de inhoud van het graf meestal intact, tot het moment dat men het graf weer nodig heeft voor een andere overledene. Of tot het moment dat een hele reeks van graven vrij wordt gemaakt. Maar dan weet men precies wie waar gelegen heeft.
Het kindje dat onder uw kind begraven is, wordt niet eerder opgegraven dan uw kind. Er kan geen verwarring plaats vinden.
De mensen die dit soort werkzaamheden uitvoeren weten precies waar ze moeten zoeken en wat ze moeten zoeken. U mag er gerust op zijn dat men dit werk secuur en met piëteit uitvoert. Men weet wat het voor nabestaanden betekent.
Voorts is het zo dat het strafbaar zou zijn om de stoffelijke resten van uw kind weg te maken.
U klaagde er al over dat u niet bij de opgraving aanwezig mocht zijn. Ik heb al gezegd dat nagenoeg elke begraafplaats dat verbiedt. Niet omdat het geheimzinnig is wat men daar doet. Maar men heeft de ervaring, al vele vele jaren geleden, dat het voor nabestaanden gewoonlijk hoogst emotioneel is. En grafdelvers zijn beste mensen, maar geen psychologen of hulpverleners. Zij weten zich ook niet goed raad met mensen die troosteloos van verdriet en emotie kunnen zijn. Daar zijn ze ook niet voor.
Misschien is het goed dat u zich realiseert dat de aanblik van een open graf en wat men er aantreft niet tot vrolijkheid stemt. Er is gewoonlijk geen kistje meer over en de stoffelijke resten zijn grotendeels verteerd. Verteren is dat het min of meer oplost in de aarde. Men vindt dan wel nog wat botresten in de aarde. Maar dat is natuurlijk vuil en vaak wat modderig. Een skeletje ligt dan natuurlijk nog bij elkaar, maar men moet de botjes wel bij elkaar rapen. In een kistje komt later dus niets anders dan een verzameling losse botjes. Althans, wat er nog van over is, want de kleinste botjes zullen waarschijnlijk vergaan zijn. En dat was natuurlijk ook de bedoeling van begraven, dat een lichaam weer langzaam wordt opgenomen in de aarde. Dat is de natuur. Maar het ziet er niet meer zo uit zoals u uw kindje toen jaar geleden begraven hebt.
Met vriendelijke groet,
mr W.G.H.M. van der Putten
