DNA-onderzoek na begraving
25 september 2002
Vraag nummer: 1123 (oude nummer: 1458)
Wed Nov 24 17:26:43 1999
LS,
Een dierbare kennis van me is onlangs gestorven a.g.v. een ongeluk. Nu wil het geval dat de enige identificatie mogelijkheid een gebits-analyse was waarvan achteraf de juistheid in twijfel wordt getrokken door de direct betrokkenen. Is het mogelijk alsnog het stoffelijk overschot op te graven en een DNA-analyse te doen om resterende twijfel weg te nemen.
Alvast bedankt voor uw antwoord.
JJ de Bie Zuid Willemsvaart 490 5211 NW 's Hertogenbosch 073-612 69 07
Antwoord:
Thu Nov 25 01:52:13 1999
Geachte heer of mevrouw,
Het is in beginsel mogelijk om een lichaam op te laten graven om een identiteitsonderzoek te laten doen.
Dan moet er echter wel eerst toestemming van de burgemeester zijn; de meeste burgemeesters zijn daar erg terughoudend in. Ik denk dat feitelijk een belangrijke rol speelt, of er gegronde reden voor twijfel is.
Is het zeker of nagenoeg zeker dat uit een vergelijking van de gebitsgegevens een andere identiteit van de begraven persoon voortvloeit?
Het zal er ook van afhangen of er feitelijk sprake van verwisseling kan zijn. U schrijft dat de betreffende persoon door een ongeluk om het leven is gekomen. Als een lichaam zo verminkt is dat de gebitsgegevens de doorslag geven, was het een ernstig ongeluk, bijvoorbeeld een brand. Als er maar 1 persoon in huis was tijdens die brand, of beter gezegd er wordt alleen de huiseigenaar vermist, en er worden geen buren/familie/vrienden vermist, dan is dat al een sterke aanwijzing wiens stoffelijk overschot gevonden is. Er zal geen reden zijn om een ander lichaam in huis te leggen, brand te stichten en dan met de noorderzon naar Zuid-Amerika af te reizen, om maar eens iets ongebruikelijks te noemen.
Ik wil maar zeggen dat twijfel van nabestaanden op zich waarschijnlijk onvoldoende reden is om de grafrust te verstoren. Er moeten omstandigheden zijn die aannemelijk maken dat er een vergissing in het spel is. Bijvoorbeeld wanneer 10 mensen bij een brand omkwamen en toch niet helemaal 100% zeker was wie wie was, en dat later blijkt dat de gegevens van een andere overledene ook nieuwe vragen oproepen.
mr W.G.H.M. van der Putten
25 november 1999
