Geloofs kwestie rond uitvaart (en hoe krijgen ouders graf van hun zoon in handen?)
30 maart 2006
Vraag nummer: 4343 (oude nummer: 7762)
Onlangs werden wij benaderd door een familie die 4 jaar geleden hun zoon hebben verloren, deze woonde samen met vrouw, omdat de ouders van de jongen geen kerkdienst wilden en de vriendin en haar ouders wel omdat zij wel gelovig zijn is er een schrijnende toestand ontstaan rondom de uitvaart, de vriendin en haar ouders hebben de uoders van de jongen volledig in de hoek gedrukt en hebben het eigen recht genomen om een graf te kopen en dat op naam te zetten van de vriendin, de jongen en het meisje hadden geen samenlevings verdrag, wanneer de ouders van de jongen een bloemstuk op het graf van hun zoon plaatsen wordt het gelijk weer door de andere familie leden er afgehaald en weg gegooid, bij de aankoop van het graf hebben de ouders van de jongen totaal geen inbreng en zeggenschap gekregen en ook nu tot op heden nog steeds niet, zij hebben al vele wegen bewandels met de gemeente en dergelijke om het graf op hun naam te krijgen en/of hun zoon te laten herbegraven, kan de vriendin onteigent worden zodat het graf op naam van de ouders gezet kan worden want dat zijn uiteindelijk de jongen zijn bloedverwanten, het is ondenkbaar dat ouders totaal geen zeggenschap kunnen hebben over het gragf waar hun zoon in lig, dit is al vier jaar aan de gang en de jongen zijn ouders kunnen nog steeds niet met het rouwproces beginnen, hoe kunnen we dit eventueel juridisch oplossen en wie gaat er voor de kosten opdraaien, alvast bedankt voor u medewerking.
Antwoord:
Geachte heer of mevrouw,
Mij lijkt dat de vriendin van de overleden zoon volledig in haar recht staat, als zij een graf koopt. Dat er geen samenlevingsovereenkomst was, doet er helemaal niet toe. Het feitelijk samenwonen en het feitelijk zijn van levenspartner, geeft meer dan voldoende aanleiding voor de vriendin om de uitvaart en het graf te regelen.
De ouders van de zoon kunnen het graf niet onteigenen en niet op hun naam laten overschrijven. Ik zie geen enkel argument in uw verhaal, dat zwaarwegend genoeg is om bijvoorbeeld via een rechtszaak het graf in handen te krijgen.
Ik zie ook geen enkel argument waarom de ouders zeggenschap zouden moeten hebben over het graf. We hebben het hier - zo mag ik aannemen - over een volwassen man. Die op eigen benen stond en die zelf keuzes maakte, ook inzake zijn levenspartner. Als hij bepaalde wensen inzake zijn overlijden had, bijvoorbeeld dat zijn ouders zeggenschap over zijn graf zouden hebben, had hij een testament kunnen maken. De feitelijke situatie nu, dat de levenspartner het graf beheert, sluit aan op wat maatschappelijk heel gewoon wordt gevonden. Ook de wet gaat er op veel punten van uit dat de levenspartner vóór gaat op bloedverwanten zoals ouders.
Er valt juridisch niets op te lossen. De huidige situatie is wettelijk, juridisch en naar gangbare maatschappelijke normen correct.
Het is natuurlijk heel vervelend en verdrietig als het tussen de vriendin en de ouders van een overledene niet botert. Als het tijdens het uitvaart al niet goed ging, is dat heel erg voor de ouders, dat begrijp ik best. Als er bloemstukken worden verwijderd is dat ook erg verdrietig. Alhoewel, hoe weet men zeker dat er opzet in het spel is? Soms waaien bloemstukken weg en ik weet dat er tussen nabestaanden onderling - en ook met de begraafplaatsbeheerder - verschil van mening kan bestaan wanneer bloemen verwelkt zijn en weg gegooid kunnen of moeten worden. Er hoeft niet altijd een vervelende oorzaak te zijn als bloemen weg zijn.
Maar stel dat het toch zo is, dan is dat te weinig om via juridische weg het graf in handen te kunnen krijgen. Alleen in zeer extreme situaties, zoals wanneer in een strafrechtzaak bewezen zou zijn dat de vriendin de zoon vermoord had, zou je aan zoiets kunnen denken. Dat speelt allemaal niet.
Met vriendelijke groet,
mr W.G.H.M. van der Putten
