Ruiming joods graf
30 oktober 2002
Vraag nummer: 1404 (oude nummer: 1756)
Wed, 30 Oct 2002
In onze gemeente wordt binnenkort gestart met de ruiming van algemene graven op de begraafplaats. Er bevindt zich onder deze graven een joods graf van 1939. Betreft het graf van een joodse vluchteling, destijds alleen op de vlucht voor de nazi's en alhier gestorven.
Op een verzoek van haar om het huurgraf aan te kopen is afwijzend beschikt aangezien dit een doorkruising van de ruiming zou betekenen.
Verder is ons niet gebleken dat een joods graf niet herbegraven kon worden.
In een tweede schrijven heeft de dochter er ons op gewezen dat volgens de joodse traditie joodse graven niet geruimd mogen worden.
Zij verwijst daarbij naar een citaat uit het boek "Jüdischer Fest, Jûdischer Brauch, een verzamelwerk van Dr. Else Rabin en Friedrich Tieberger.
Citaat: Der Friedhof führt verschiedene Namen: er heisst Haus des ewigen Levens, Haus der Ewigkeit, der gute Ort. Die wichtigste Eigenschaft der Grabstätte ist das sie die Aussicht dauernder Erhaltung bietet da jüdischer Anschauung nach ist es grundsätzlich unzulässig ist zu exhumieren, sollte ein Staat so etwas anordnen ist das ein grosses Unglück (einde citaat).
Dient men hier een uitzondering te maken?
Antwoord:
Geachte heer,
Ik zie hier geen reden om een uitzondering te maken. In 1939 had ook een eigen graf aangekocht kunnen worden, dat verlengd had kunnen worden. De begrafenis had op een Joods kerkhof kunnen geschieden (er zijn er een paar honderd van), dan wel op een ander kerkhof dat graven voor onbepaalde tijd ('eeuwigdurende' graven) uitgeeft.
Wie in een algemeen graf laat begraven, weet dat dit voor een beperkte tijd is.
Uiteraard is het nu ook nog mogelijk om de stoffelijke resten over te laten brengen naar een eigen graf, of een graf op een Joods of ander kerkhof.
En ja, de Joodse traditie staat niet op zich. Ook Islamieten wensen volgens hun geloof een graf voor onbepaalde tijd en sommige christelijke groeperingen ook. Maar in de praktijk nemen ook mensen uit deze kringen vaak een graf voor bepaalde tijd.
Men kan met citaten uit honderden boeken zwaaien, maar dat verandert de feiten niet. En het zou voor vrijwel iedereen een motief kunnen zijn om te kunnen verlangen dat alle graven onaangeroerd blijven. Want er zijn ook talloze christelijke en andere boeken waar soortgelijke meningen staan.
Zie overigens ook het antwoord op de vraag 'Joodse graven' van 5 maart 2002.
Kortom, ik zie geen enkele reden om een uitzondering te maken. Wanneer nabestaanden behoud van het graf wensen, kunnen ze - net als ieder ander - de stoffelijke resten naar een ander graf doen overbrengen.
mr W.G.H.M. van der Putten
30 oktober 2002
