Betalen voor eeuwigdurend grafrecht
27 mei 2009
Vraag nummer: 6570 (oude nummer: 13096)
in 1951 zijn mijn opa en oma overleden en in 1 graf begraven.De parochie was eigenares van de begraafplaats.Jaren geleden is die begraafplaats voor het bedrag van 1 gulden overgedragen aan de gemeente.
Mijn moeder ( nu 89 jaar oud) heeft in die bijna 60 jaar tijd nooit 1 cent betaald, omdat het oveer een eeuwigdurend recht ging.
Nu, jaren na de overdracht, spoort de (nieuwe) gemeente rechthebbenden op en stelt, dat ze vanaf heden circa 550 euro moeten gaan betalen voor het graf, per 10 jaar.
Op de opmerking van het gerespecteerde eeuwig recht en het aantoonbaar respecteren van die afspraak, omdat nimmer behoefde te worden betaald, wordt gezegd: bewijs maar eens, dat zwart op wit staat, dat er sprake is van eeuwigdurend recht.
Inmiddels is mijn moeder overstuur. Kan een betrouwbare overheidsorganisatie, zoals nu de gemeente, zich op dit standpunt stellen.Volgens mij is er sprake van (gewoonte)recht,en dient de gemeente juist te bewijzen, dat er geen sprake van is.
Tientallen mensen worden nu gedupeerd, geschaad in het vertrouwen en voelen zich machteloos.
Is dat terecht of is er rechtbescherming?
dank voor uw aandacht,
m.v.g. martien
Antwoord:
Geachte heer,
Dat nooit (meer) voor een graf betaald hoefde te worden, is geen vast bewijs van het 'eeuwigdurend' zijn van een grafrecht. Sommige begraafplaatshouders hebben de neiging om graven maar gewoon te laten liggen, ook al wordt er niet meer voor betaald. Er kunnen ook geen rechten aan worden ontleend.
De gemeente heeft in principe gelijk met de stelling 'bewijs maar eens, dat zwart op wit staat, dat er sprake is van eeuwigdurend recht'. Vaak was dat niet het geval.
Ik begrijp uit uw vraag dat het gaat om een graf op een RK begraafplaats. Welnu, op de gemiddelde RK begraafplaats werd na de Tweede Wereldoorlog geen graf voor onbepaalde tijd uitgegeven, zo is mijn ervaring. Bij de begraafplaatsen die ik ken gaat het meestal om graven voor 20 jaar, die maximaal 3 keer met 10 jaar verlengd konden worden. Bij protestantse begraafplaatsen werd wel vaker de mogelijkheid geboden om een graf voor onbepaalde tijd te verwerven.
Het is vervelend als men denkt een graf voor onbepaalde tijd te hebben, terwijl het niet zo is. Maar meestal is het blijven liggen van het graf alleen een mix van laksheid en goedheid van de begraafplaatshouder, in de zin van "We hebben de plek niet nodig, laat die graven maar liggen". Daar kan men geen rechten aan ontlenen. Men verwerft geen grafrechten door verjaring.
Met vriendelijke groet,
mr W.G.H.M. van der Putten
